(Ο Κόσμος των Ονείρων…
αρχίζει να «αισθάνεται» αέρινα βουητά και ανέμους…
να διαπερνούν τα όνειρα…
και να σαρώνουν τα όνειρα-εφιάλτες…
Φωνές… των όντων που ζουν μες στα όνειρά τους…
αρχίζουν να ακούγονται…)

Τι άνεμοι είναι αυτοί!...
Άνεμοι φοβεροί!...

Δεν είν’ του κόσμου μας…
οι άνεμοι αυτοί…

Από άλλον κόσμο… έχουν εμφανιστεί…

Τον κόσμο μας…
σαν ψεύτικο όνειρο…
διαλύουν!…

(Φωνές… αέρινες…
αρχίζουν να ακούγονται με βουητού χροιά…
από τον Κόσμο των Ανέμων…)

Ανέμων Άπειρων!... Αέρινες Φωνές!...
Εμείς!...

Νοιώθουμε…
σε βαθύ όνειρο…
να `χουμε βυθιστεί…

Οι άνεμοί μας…
όνειρα κόσμων άλλων…
συγκλονίζουν…

(Τα όντα… με τρόμο ακούνε…
τις αέρινες φωνές των ανέμων…
Οι φωνές τους… φωνές ονειρικές…
χάνονται μες στο φοβερό βουητό των ανέμων…)

Ανέμων Άπειρων!... Αέρινες φωνές!...

Μες από βουητά ανέμων…
γεννημένες…
σε Κόσμο Ονείρων λένε…
έχουν βυθιστεί…

Νοιώθουν…
τον κόσμο μας σαν όνειρο…

Όνειρο άλλων κόσμων…

Οι φωνές μας!...
Χάνονται!...
Μες στων ανέμων την βουή!...

Οι πνοές μας!...
Σβήνουν!...
Μες στην δική τους την πνοή!...

Νοιώθουμε… τις πνοές μας…
και των ανέμων… την πνοή….
να γίνονται… Ένα!...

(Μες στων ονείρων την κυματιστή ζωή…
αρχίζουν να ακούγονται φωνές Ατόμων…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Τον Κόσμο των Ονείρων…
νοιώθουμε…
από αόρατες δυνάμεις…
να καταρρέει…

Αν καταρρεύσει…
όνειρα κόσμων άπειρα…
θα εξαφανιστούν…

Η ύπαρξή μας…
ίσως χαθεί…
σε άγνωστο… σκοτεινό…
Χάος…

(Φωνή ακούγεται… Βουητού φωνή…
Μέσα στον Κόσμο των Ονείρων…)

Εγώ!...
Ο Κόσμος των Ανέμων!...

Ανέμων…
έχω αερική μορφή…
στο σκοτεινό το Χάος…

Οι άνεμοί μου…
σαν όνειρο αέρινο…
έχουν χαθεί…
στον Κόσμο των Ονείρων…

Οι τελευταίες πνοές τους…
νοιώθω ότι σβήνουν…
χάνονται…

Πριν επιστρέψουν…
με νέα πνοή… μες από τ’ όνειρο…
στο σκοτεινό το Χάος…

(Σιωπή… απόλυτη ακολουθεί…

Μες στην απόλυτη σιωπή… νέες φωνές από τα Άτομα…
στον Κεντρικό Ήλιο του Σύμπαντος…
μες στον Πυρήνα φθάνουν…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Πολύ βαθειά…
στην ύπαρξή μας νιώθουμε…
μνήμη παλιά…
μέσα μας να ξυπνάει…

Όταν φυσούσαν άνεμοι…
άνεμοι φοβεροί…
σαν Γαλαξίες ταξιδεύαμε…
σε απέραντο…
διαστημικό σκοτάδι…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Τα Όνειρα των Κόσμων» - 2013)