(Έξω από τον Κεντρικό Ήλιο του Σύμπαντος…
ενώ το Σύμπαν είναι σε αιώνια ταραχή…
το κοσμικό Χάος «νοιώθει» αδιόρατα…
την ειρηνική σιωπή του Πυρήνα…)

Κοσμικό Χάος…
Εγώ!...

Μέσα στων ουρανίων σωμάτων…
την αιώνια ταραχή…
νοιώθω…
μια σιωπηλή φωνή μέσα μου…
να έχει γεννηθεί…

Φωνή…
σιωπής ειρηνικής…

Την ύπαρξή μου…
σε ειρηνικά τοπία…
Πλανητών και Δορυφόρων…
ταξιδεύει…

(Το απέραντο Χάος το σκοτεινό…
άλλες φωνές αρχίζουν να διασχίζουν…)

Πλανήτες!... Δορυφόροι!...
Εμείς!...

Μες στα απέραντα…
ειρηνικά τοπία μας…
μια ύπαρξη χαοτική…
αιθέρια ταξιδεύει…

Η ειρηνική της αίσθηση…
είναι φανταστική…

Μέσα της…
νοιώθουμε να ζει…
μια αδιόρατη σιωπή ειρήνης…

(Φωνές σκληρές…
πολεμικές…
ακούγονται στο Χάος…)

Πλανήτες!... Δορυφόροι!...
Εμείς!...

Μια αίσθηση ειρηνική…
σ’ άλλους Πλανήτες… Δορυφόρους…
ταξιδεύει…

Η αίσθηση αυτή…
με ηρεμία απέραντη…
τα πολεμικά τοπία μας διασχίζει…

Μέσα…
βαθειά μας νιώθουμε…
μια ηρεμία απέραντη…
στα πολεμικά τοπία να ξυπνάει…

(Νέες φωνές ακούγονται…
πολύ σκληρές…
από τα τοπία του πολέμου…)

Τοπία του Πολέμου!...
Εμείς!...

Η ύπαρξή μας…
κι από τα πιο σκληρά μέταλλα…
πιο σκληρή…
από ατέλειωτους πολέμους έχει γίνει…

Η ηρεμία αυτή που νιώθουμε…
είναι φανταστική!...

Σ’ αυτήν την ηρεμία…
την φανταστική…
θέλουμε να υπάρχουμε!...

Μακριά…
από τις φοβερές κραυγές…
και τους τρομερούς ήχους…
του πολέμου!...

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Πλανήτες των Πολέμων» - 2014)