(Μες στην απόλυτη σιωπή…
ο Ήλιος συνεχίζει την αιώνια πορεία του…
ενώ αρχίζουν να ακούγονται βαθειά από μέσα του φωνές…
από Ηλιακές Υπάρξεις…)

Υπάρξεις φωτεινές!...
Εμείς!...
Ηλιακές Υπάρξεις!...

Φωνές ακούσαμε…
από όντα που έχουνε χαθεί…
στο παρελθόν της Γης…

Ακολουθώντας…
Σημαίες Λάβαρα και Σταυρούς…
στην γη επέστρεψαν… κι έγιναν γη ξανά…
για όντων πρωτόγονων ιδέες…

Άλλα όντα…
με υπερηφάνειας έπαρση φωνές…
λεν’ για τα έθνη αυτά και τους λαούς…
που προσκυνούν την γέννηση του έθνους τους…
σ’ ένα ιερό… γι’ αυτά… βιβλίο…

Η τραγωδία της Γης… αιώνες συνεχίζεται…
σε απέραντα θρησκευτικά σκοτάδια…

Μια μέρα…
τα σκοτάδια αυτά θα εξαφανισθούν!...

Στο μέλλον… ο Ήλιος μας…
έναν Ναό Ελευθερίας…
που θα γεννηθεί…
μέχρι το τέλος του κόσμου θα φωτίζει!...

(Τα όντα…
ακούνε τις ηλιακές φωνές…
με μια παράξενη αίσθηση αισιοδοξίας και δέους…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Ναός της Ελευθερίας» - 2016)