(Η αιώνια σιωπή…
σε όλη την περιοχή έχει επιστρέψει…

Μες στην απόλυτη σιωπή…
πολύ αμυδρά…
φωνές από άλλα όντα ακούγονται…
Φωνές…
από μακρινούς… άγνωστους κόσμους…)

Όντα!... Ελεύθερα!...
Εμείς!...

Από έναν Πλανήτη μακρινό…
ήχους ακούμε τρομερούς με φοβερές φωνές…

Πρωτόγονα όντα…
στον άλλον κόσμο προσπαθούν…
να στείλουν άλλα όντα…

Μες από μια ζωώδη αίσθηση της ζωής…
με υπερηφάνειας έπαρση…
ζουν σε αιώνιο όνειρο αυταπάτης…

Σκέψεις… Ιδέες…
σαν φαντάσματα ηχούν…
μες στο φθαρτό μυαλό τους…

«Πώς έγινε ο κόσμος τους…
Κι όλο Σύμπαν…»

Μες απ’ το υπαρξιακό τους αδιέξοδο…
έχουν υποταχθεί σ’ έναν Θεό…
που η φαντασία τους…
έχει γεννήσει…

Όλα τα όντα…
ότι πρέπει να υποταχθούν…

Μες στης πρωτόγονης ύπαρξής τους…
τις ζωώδεις σκέψεις…

Όποιο ον δε συμφωνεί…
από τον κόσμο εκείνον πρέπει να χαθεί…

Η Ελευθερία του Ανθρώπου…
πρέπει να πεθάνει!...

Υποταγμένα όντα…
σε πρωτόγονες ιδέες όντων…
που πριν πολλούς αιώνες έχουνε χαθεί…

Όντα που σε ερήμους ζούσαν…
με συντροφιά την ύπαρξη τετράποδων όντων…

Μες από μια ζωώδη λογική…
την ερμηνεία την δική τους είχαν δώσει…
για την ύπαρξη του κόσμου…

Με Παραδείσους… Με Κολάσεις…
Με τιμωρίες αιώνιες ή της σάρκας απολαύσεις…

Σ’ εκείνα τα παλιά σκοτάδια έχουνε χαθεί…
όντα που ζούνε σήμερα σ’ εκείνον τον Πλανήτη…

Σκοτάδια ατέλειωτα…
που γέννησε ο φόβος του θανάτου…

(Οι απόκοσμες φωνές…
στο άπειρο Σύμπαν χάνονται…

Φωνές αγωνίας…
για έναν τραγικό…
μέσα στο Χάος το σκοτεινό…
μιας τραγωδίας ατέλειωτης… Πλανήτη…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Ναός της Ελευθερίας» - 2016)