(Σαν άλλος κόσμος να έχει γεννηθεί…
τα όντα επάνω στο βουνό…
βλέπουν τον Ήλιο πίσω από την κορυφή…
μες στην απόλυτη σιωπή να ανατέλλει…

Οι ακτίνες του…
την ύπαρξή τους διαπερνούν…
με την αιώνια αίσθηση της ζωής στην Γη που δίνουν…

Μες στην απόκοσμη αίσθηση αυτή…
φωνές αρχίζουν να ακούγονται…
Φωνές ηλιακές…
Βαθειά μες απ’ τον Ήλιο…)

Υπάρξεις φωτεινές!...
Εμείς!...
Ηλιακές Υπάρξεις!...

Την κορυφή…
του πιο υψηλού βουνού…
οι αστραφτερές ακτίνες του Ήλιου μας φωτίζουν…

Σ’ έναν Πλανήτη…
που οι θνητοί τον λένε Γη…

Θνητοί…
μες απ’ το χώμα του… που έχουν γεννηθεί…
Από αέρα και νερό…
Κι από το φως του αιώνιου Ήλιου…

Ψάχνοντας για την ύπαρξη της ζωής…
σ’ απέραντα θρησκευτικά σκοτάδια έχουν χαθεί…

Χωρίς να ξέρουν…
μες από έναν Πυρήνα…
ότι όλα έχουν γεννηθεί!...

Από έναν αιώνια…
άχρονο…
Συμπαντικό Πυρήνα!...

(Βαθειά μέσα στα όντα ηχούν…
σαν καταιγίδα ηχητική…
οι αστραφτερές φωνές απ’ τις Ηλιακές Υπάρξεις…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Ναός της Ελευθερίας» - 2016)