Γωνία Συγγρού με Αμβροσίου
φύτρωσε αναπάντεχα ένας λούστρος.
Με το κασελάκι του, τις μπογιές του,
τα χαρτονάκια και τις βούρτσες του
περιμένει καρτερικά πελατεία.
Δεκάδες σκονισμένα ζευγάρια παπουτσιών
περνούν από μπροστά του,
μα σπάνια κανείς να σταματήσει.
Όταν όμως κάποιος κοντοσταθεί και τ’ αποφασίσει,
πέφτει στα παπούτσια μερακλίδικα
–σχεδόν τα προσκυνά–
κι αρχίζει το γυάλισμα.

Είχα μήνες να το δω το γεροντάκι.
Η γωνιά του έρημη.
Ρώτησα, απέναντι, τον περιπτερά για την ύπαρξή του.
"Τώρα;" μου λέει.
"Πάει, από συκώτι..."

Θα γυαλίζει, με τα βερνίκια του,
παπούτσια αγίων.