Ὁ Ἰωάννης Βενιαμίν δ’ Ἀρκόζι πού πέθανε —
«ἐν ζωῇ» — καί ἀναστήθηκε μόλις νυχτώνει
κάθε βράδυ σφάζει τα κοπάδια του — γίδια βόδια καί
πρόβατα πολλά — πνίγει ὅλα τα πουλιά του ἀδειάζει
τά ποτάμια του καί πάνω στόν κατάμαυρο σταυρό
πού `χει στημένο καταμεσίς στό δωμάτιό του
σταυρώνει τήν ἀγαπημένη του. Ὕστερα κάθεται μπρός
στ’ ἀνοιχτό παράθυρο καπνίζοντας τήν πίπα του
φτωχός καί δακρυσμένος καί σκέφτεται νά `χε
κι αὐτός κοπάδια βόδια γίδια καί πρόβατα πολλά
νά `χε ποτάμια μέ γρήγορα ὁλοκάθαρα νερά
νά θαύμαζε κι αὐτός το φτερούγισμα τῶν πουλιῶν
νά χαίρονταν κι αὐτός τη ζεστή ἀνάσα τῆς γυναίκας.