Μια νύχτα θα ταξιδέψω για πάντα.
Θ’ αγκαλιάσω με τα χέρια την πόλη
και θα πνιγώ στη δίνη των χρωματιστών νερών.

Θα `ναι μια νάρκωση η ο θάνατος, δεν ξέρω να πω.
Μέσα στα δάκρυα δε θα καταλαβαίνω πια
γιατί το θέλησα ούτε πού αστόχησα.
Οι αποσκευές μου θα παρασύρουν το σώμα μέχρι τη θάλασσα,
ως τους υφάλους, έξω απ’ τον παλιό σταθμό.
Άμμος και ξερολίθια.

Σφυρίγματα των τρένων κι ο κάμπος ολόγυρα
και δε θα μπορέσω να καταλάβω
γιατί ήσουν και καταδότης και συνεργός.

Μες στη νεροσυρμή δε θα σε ξαναδώ ποτέ.
Μια νύχτα θ’ αγαπηθούμε για πάντα.
καθώς θάλασσα και ουρανός.