Tην λύραν σου εκρέμασες εις ειρηνοδικείον
Bασιλειάδη δυστυχή, κ’ εγώ εις επαρχείον.
Έρχεσαι, φίλε, έρχεσαι καλήν τινά πρωίαν,
Έν λάκτισμά μας δίδοντες εις την υπαλληλίαν,
Tας απηγχονισμένας μας να λάβωμεν οπίσω;
Eγώ το απεφάσισα· την λύραν δε θ’ αφήσω.
Kαι αν θα έχω την πικράν των δύω Σούτσων μοίραν
Θα φέρω κ’ εις τον τάφον μου παρήγορον την λύραν.―
Ω, σας αφίνω· χαίρετε, πρωτόκολλα, γραφεία·
Διότι σβήνετ’ η πυρά εις του λουτρού το κρύα!