Για την ψυχή μου πάλεψα
στα στάδια των Ρωμαίων
για τον άνθρωπο που ήμουνα
με τα θηρία πάλεψα
για την αθάνατη ψυχή μου
έφερα το σπαθί των Καισάρων
στην Πόλη των Ιουδαίων
στην Πύλη μπροστά γονάτισα
πριν να μου πάρουν το κεφάλι
στο θάμπωμα αναστήθηκα
κι όταν οι σάλπιγγες ήχησαν
κι άνοιξε το πορτόνι
του Κάστρου της Ωριάς
στη θάλασσα κολύμπησα
φίδι με ψάρια ανάλογα
στον θρόνο του Μίνου κάθισα
και στο θρονί του Αττίλα
το μακελειό αντίκρισα
στης μάχης την επαύριο
όσους νεκρούς συνέλεξα
τους έριξα στην τάφρο.
Μίλησα με φθόγγους άφθογγους
και μ’ άκουγαν άναυδοι οι κουφοί
σε κάστρο μαύρο κι άραχνο
τη δούλη του θεού παντρεύτηκα
κι έμεινα χωρίς φωτιά
πριν να γεννήσει εσένα
με τα δυο μου χέρια εκύλησα
την πέτρα από τον τάφο
όρκο στον όρκο πάτησα
και βγήκα μεταμορφωμένος σε
πίθηκο κι αυτός είμαι ακόμα
αυτός που ήμουνα και θα `μαι
ο μαθητευόμενος μάγος
πάντα ομιλητικός κι από έρωτα
απονευρωμένος.