Όταν νυχτώνει
η πίκρα με ζώνει και σε ζητώ.
Όταν βραδιάζει
στο αίμα μου στάζεις φαρμάκι πικρό.

Κι αν έφυγες σε περιμένω
για σε ανασαίνω, για σένα ζω.
Δεν θέλω καλοκαίρια
τα δυο σου χέρια μόνο καρτερώ.

Όταν νυχτώνει
ο πόθος με λιώνει σαν το κερί.
Παρέα με πόνους
σε ψάχνω στους δρόμους με δίχως ψυχή.

Κι αν έφυγες σε περιμένω
για σε ανασαίνω, για σένα ζω.
Δεν θέλω καλοκαίρια
τα δυο σου χέρια μόνο καρτερώ.