Η πιο γυμνή ψυχή μας
κατοικεί σ’ ένα μικρό πουλί,
στο πέταλο που τρέμει ενός λουλουδιού,
σ’ ό,τι αποσιωπήθηκε από αγάπη ή κατανόηση,
στην κορυφή μιας μουσικής μέσα στην νύχτα,
στο ραγισμένο δάκρυ μιας επιστροφής,
στην θερμότητα μιας μεταμέλειας,
στο χαμηλό ύψος μιας ταπεινής πράξης.