Παράξενες διαστάσεις, σχεδόν μουσικές,
να πέφτει ένα αραιό χιόνι, τα ψαρόνια να μικροφωνίζουν
στα δέντρα της πλατείας.
Ο παππούς Γαρύφαλλος, στου Πεταλά το μαγαζί,
εξηγεί στη Μαριάννα Χατζοπούλου,
με τα αεικίνητα, πλην νεκρά, μάτια,
ότι συνδέει το όνομά του
με το καλύτερο τραγούδι της καριέρας της,
ναι
το "Γαρύφαλλο στ'αυτί", καλά το κατάλαβε.
Κι εγώ να ρουφώ το μικρό του δαχτυλάκι, που βούτηξε
στο τσίπουρο-προνοητικά-να τους αφήνω ήσυχους στην κουβέντα
και στο "εγώ φώναξα στα `31, το, ως ευ παρέστης, Ελευθέριε σοφέ"
μόνο που το δάχτυλο μύριζε πετσί,
τί να μυρίζει το χέρι του σκυτοτόμου;-
αν δεν έχετε πιει κάτι τέτοιο, πώς να με νιώσετε;-.
Με τη γιαγιά, πάντως, δεν τσακώθηκαν γιατί με πότισε αλκοολούχο,
ούτε για την τραγουδίστρια.

Θυμήθηκαν τα παλιά το Βενιζέλο του ο ένας κι η άλλη τον Βασιλιά.