Λείπει ένα παιδί και μια φυσαρμόνικα
για ν'αποκτήσουν τ'άστρα αναπνοή,
οι πονεμένοι να φορέσουν ένα χαμόγελο
αυτό που τώρα στρίβουν,
σαν τσιγαρόχαρτο,
αμήχανα, στα δάχτυλά τους.
Λείπει ένας μεσημεριάτικος πλανόδιος
που κυνηγάει τη φωνή του- "κουτιά γάλα σκόνη αγοράζω
οι αντρικές οι κάλτσες δώδεκα, στεφάνια χούλα χουπ"
κι ο σαλο-Γιάννης μπαίνει στην Φρουταγορά
υπό βροχήν κολοκυθιών και γλίσχρων σκόρδων,
το "Λεμονής" σφυρίζει στο λιμάνι,
ενώ στην πόρτα του εκκλησιδίου του
ευλογεί τα κάρα και τα βαγόνια, ο Άη Λευτέρης.
Λείπει ένα πουλί και μια κλαίουσα ιτιά
για να χτυπήσει η καρδιά
ενός καλοκαιριού που δεν υπολογίσαμε ως τελευταίο
επειδή τότε δεν είχε επικρατήσει ο πανικός
που γεννούν αθροίσματα κι αφαιρέσεις.