Στην πραγματικότητα, δεν αγαπήσαμε τα γυμνά δέντρα
Που, στέλνοντας το ένα στο άλλο πουλιά,
Σχεδιάζουν, για μας, μιαν Άνοιξη.

Σκαλίσαμε πάνω τους μια καρδιά, γεμάτη υπερβολές,
Made in Japan υποσχέσεις
Κι αποχαιρετισμούς
Όπως οι Εβραίοι επί των ιτεών Βαβυλώνος.

Κρεμούσαμε στα κλαδιά τους χαρταετούς,
Τα βασανίσαμε αρκετά με κούνιες.

Κι η Ευθυμία που τ'αγκάλιαζε,
"Μόνον εσείς μου απομείνατε"ψιθύριζε-
Γιατρός ΩΡΛ, αργότερα
Παντρεύτηκε ένα ποδοσφαιριστή,
Τα ξέχασε.

Ο Νταλί, βέβαια, χρησιμοποίησε ένα τους για μοντέλο
Στον πίνακα "Μεσημβρινή οστεοφυΐα κυπαρίσσου"
Κι αυτός, στην προθετική του τρέλα πάνω.

Δεν πιστεύω να θυμήθηκε τα εγκαύματα των κεραυνών.

Α, η κρύα βροχή και το τσεκούρι του υλοτόμου...
Όχι δεν αγαπήσαμε τα δέντρα.