Με διασταλμένες κόρες το πιο αληθινό σου πρόσωπο
με κοιτάζει εκστατικό.
Σκοτεινό βάθος
με έναν κύκλο φεγγαρόφωτο στα χείλη
αποστηθίζω μέσα σου τις άναρθρες κραυγές του έρωτα.
Εδώ υπάρχει μία κατανόηση δίχως λέξεις.
Μια γεύση από αυταπάρνηση.
Ψελλίζω το όνομά σου έχοντας χάσει τα μάτια μου.
Εδώ που δεν μας έχουν κάνει ακόμα κομμάτια οι λέξεις,
που δεν έχει ακρωτηριαστεί το δάχτυλο της ηδονής,
δεν ξέρω αν είμαι το χέρι
ή η αίσθηση της αφής σου.