Τίποτε δεν υπάρχει χωρίς προορισμό:
Μια μαργαρίτα ανθίζει
Επειδή πρέπει να μάθουμε αν μας αγαπούν,
Το άλογο για να εφευρεθεί η έκφραση
"Σάπια χρεμετίσματα στα λιθόστρωτα",
Και το θύμα για να καπνίζει ο δολοφόνος
Σ'ένα άδειο, μακρινό βαγόνι που ταξιδεύει.
Πρέπει να ορίσω-σκέπτεται ο τελευταίος-
Πρέπει να ορίσω ως ισοκράτημα
Το δέντρο που σταμάτησε να ονειρεύεται στη βροχή,
Τον πελαργό
Που ραμφίζει ολόκληρη την αθωότητα
Κάθε "τάλαντον", όταν θυμάται τον Εσπερινό.

Και στο λυκόφως,
Μάζευαν οι πρόγονοι, στη χούφτα, τα κόκκινα σύννεφα
Και τους ζητούσαν να αφηγηθούν παλιές ιστορίες.

Κάποια στιγμή, οι ίδιοι
Γλιστρούσαν μέσα στις παντούφλες του πατέρα-
Όπως γίνεται σε κάθε γνήσιο εφιάλτη.