Από υγείαν υγιαίνω και μη με ρωτάτε
ποιο είναι το ποίημα που αγαπώ,
θα σας απαντήσω "το τελευταίο", εκεί
σωρεύεται κάθε αστοχία μου, ήγουν αμαρτία,
γιατί, όπως το ξανάπαμε, έχω υποχρέωση,
όχι απλό δικαίωμα, στη στρεβλή γραφή,
δώστε χαιρετισμούς σ'όλους, θα'θελα να σας
έβλεπα στο τραπέζι, βλέπω, ντουβάρια με αχ και βαχ,
τώρα να σας εξηγήσω, πάει πολύ, οι μέρες μοιάζουν
όλες ίδιες, μη με ρωτάτε γιατί "υποχρέωση", τα τραγούδια
είναι σαν τους ανοιξιάτικους σωρείτες, αν δε φέρουν βροχή,
σχηματίζουν τον ανδριάντα του Έντγκαρ Άλαν Πόε
κι ακούγεται από μακριά κρωγμός, αν το παρέλειψα
από υγείαν υγιαίνω, το αυτό ποθώ και δια σας