Το ρολόι

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα ρολόι, ξεκουρδισμένο,
στέκει στον τοίχο, παρατημένο,
και δείχνει πάντα, την ίδια ώρα,
σαν να μην νιώθει, το χρόνο τώρα.

Δεν έχει άνθρωπο, να το κουρδίσει,
μα ούτε ψυχή, να το αγαπήσει,
όπως τα χέρια σου, που κάθε λίγο,
ζωή του δίνανε, σε κάθε χτύπο.

Σ'ένα υπόγειο, με χρώμα γκρίζο,
εκεί τα μάτια σου, που τα γνωρίζω,
χαρίσαν έρωτα, λάμψη απο ήλιο,
για μια στιγμή, και μόνο για λίγο.

Τον χρόνο θα'θελα, να πάω πίσω,
μέσα στα μάτια, να σ' αντικρύσω,
στην αγκαλιά μου, να σε κρατήσω,
κάθε μου υπόσχεση, να αθετήσω.

Όμως οι μνήμες, δεν μας αφήνουν,
και κάθε όνειρο, τώρα το πνίγουν.
Αχ! πόσο θα'θελα, για να ξεχάσω,
φωτιά να βάλω, και να τις κάψω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2005