Υμνος στην αγάπη ...........της

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυρίζω απ’το θάνατό μου
Σ’ένα καθρέφτη βλέπω τον εαυτό μου
Δεν φαίνονται πιά οι παλαιοί μου τρόμοι
Καινούργιοι μου ξανοίγονται ανδρειωμένοι δρόμοι
Το σώμα όσο κοιτάζω μάλλον ακόμη στέρεο
Εκείνα που γκρεμμίστηκαν σαλεύουν μέσα μου; Αβέβαιο
Ίσως το μέλλον μου να ζώ
Υποταγμένο σε μυστήριο χερουβικό
Το νιώθω γιατί ανθίζουν τα λευκά στις ατραπούς που γερνάω
Το συλλογίζομαι ψύχραιμα μα κλαίω ή γελάω
Αν είσαι όμως αγάπη μου εδώ
Χρυσάφι αόρατο παλιό
Σπάζω καθρέφτες σκοτεινούς
Κυκλοφορώ αμέριμνος στους ουρανούς
Ανάμεσα σου να βρεθώ
Για να σε διασχίζω κι ας είναι οδυνηρό
Έτσι ,σιγά σιγά χτίζεται σώμα και ψυχή
Στο αναμενόμενο δίχως ήχους και μορφή
Γίνονται στον έρωτα μου μοίρα
Αγνάντια στην αθάνατη σου θύρα
Τι κι αν είσαι ακόμα μακρυά
Δίπλα μας γίνονται θαύματα καθημερινά
Με ποιά δάκρυα για χάρη μου σπαράζεις
Με ποιά άλογα στο δρόμο μου καλπάζεις
Πως καταργείς τις αποστάσεις και τα πικρά βουνά
Σπατάλη,που βρίσκεις τα λευκά φτερά
Με ποια φωνή εκλιπαρείς για μένα τον κάθε άγιο
Και δεν διψάς ποτέ ,με ποιό κουράγιο

Με μαύρα γιαλιά πως να δώ τη ψυχή σου
Πεθαίνω με δόσεις ,μια πιστολιά να βγώ απ’τη ζωή σου
Τράβηξε μια μαχαιριά αγιασμένη
Στην όψη μου που μένει αγριεμένη
Να σβήσει τη ζωή που πήγε στράφι
Με χρόνια και με σκόνη ή με θειάφι
Μα άνοιξε τα παλιά συρτάρια το μέλλον μας να ρθεί
Όπως σε κάποιο τραγούδι με φώς κρεμεζί
Τώρα γοργότερα γράφεται ο στίχος απ’τη μιλιά
Τώρα ακέρια σε χωράει του νού μου η αγκαλιά
Τώρα για σε σφοδρά χορεύει της καρδιάς μου η κόκκινη πηγή
Σαν αναπνέω κατάβαθα τη μητρική μου γή
Νέοι καιροί ανατείλανε νέοι είν’ουρανοί
Κι η αγάπη μας που τυλίχτηκε στα σκότη λέει να ξαναφανεί
Βάστα καρδιά....................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-05-2009