Δεν αποφάσισα εγώ να μεγαλώσω

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ’ ένα παιχνίδι που δεν τέλειωσε ακόμα
Μοιάζω σκια που την ζωντάνεψε το φως
Μίσο αιώνα μια ευκαιρία περιμένω
Να μάθω τάχα που τελειώνει ο ουρανός
Χρώματα γκρίζα με σκεπάζουνε τα βράδια
Κι ένας αέρας μου αδειάζει την ψυχή
Σπάω συχνά κι όμως ακόμα επιμένω
Να λέω αντίο πριν ξεσπάσει η βροχή…

Κι είπα μεγάλωσα κοιτώντας τον καθρέφτη
Μ’ αυτός σοβάρεψε και κοίταξε αλλού
Σαν μια Τετάρτη που ξεχάστηκε η οθόνη
Και παίζει μόνη της τις πράξεις του κενού
Μια αυταπάτη που επέστρεψε γελώντας
Λες και της σάλεψε ο νους απ’ το κρασί
Είναι ωραία η ζωή μα τόσο μόνη
Ψάχνει κι ο έρωτας σκοτάδια να τραφεί…

Δεν αποφάσισα εγώ να μεγαλώσω
Ήταν ο χρόνος ένας φίλος μου καλός
Μα κάποιο βράδυ που γυρνούσα έτσι μόνος
Βρήκα τους δρόμους που περπάτησα μικρός
Ήταν κι οι λέξεις που λερώσανε τους τοίχους
Μα κι η αλήθεια τους που κόβει σαν γυαλί
Ένός θανάτου η κραυγή μα όχι σαν φόνος
Μα σαν το κλάμα σε στενάχωρο κελί…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2009