K

Δημιουργός: Nikos8

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ώρα που γεννιώμουν’ έν’ αστέρι
Τρεμόπαιζε ψηλά στον ουρανό.
Σαλεύανε τα δέντρ’ απο τ’αγέρι
Και κλαίγανε που ‘ρθα κι εγώ εδώ.

Του Κώστα πήρα τη ζωή βαριά κληρονομιά
Να περπατώ ολομόναχος στου βίου τα καλντερίμια.
Σταυρό τραβώ ολιμερίς δίχως παρηγοριά,
Κι οι ιδέες να με κυνηγούν, του θανατά αγρήμια.

Τώρα που η ελπίδα στέρεψε τι έχει απομείνει;
Της μάνας μου τα δάκρυα και η στερνή σελίδα.
Κι αν είμαι νέος κουράστηκα, τώρα ζητώ γαλήνη.
Ήλιε μου δώσ’ μου λίγο φως, μονάχα μιά ηλιαχτίδα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-07-2009