20/7/1974 Η ιστορία με την Παναγία συνεχίζετα

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

Στην Helene52

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πες μας παππού την ιστορία με την Παναγία
παρακάλεσε ο γιός μου Γιάννης τον πατέρα μου Γιάννη.
Ο γέρος κάθισε το μικρό στα γόνατα του.
Άλλαξε τον τόνο της φωνής του,
και ξεκίνησε…

Ακούσαμε το πρωί τις σειρήνες
και καταλάβαμε ότι κάτι κακό συνέβαινε.
Άκουσα από το ραδιόφωνο ότι έπρεπε να καταταχτώ.
Φόρεσα τη στρατιωτική μου στολή και τα άρβυλα.
Φίλησα τον πατέρα σου
που ήτανε βρέφος ενός χρόνου και έκλαιγε.
Πήγα να φιλήσω και τη γιαγιά σου.
Αυτή δεν έκλαιγε.
Με φίλησε στο μέτωπο
και ήθελε να μου κρεμάσει στο λαιμό μια Παναγία.
Εγώ Γιάννη μου δεν πίστευα στο Θεό τότε,
όμως φίλησα την μητέρα του Χριστού
και την κρέμασα στο στήθος μου.
Υποσχεθήκαμε με την γιαγιά σου
αν επιστρέψω πίσω να πάμε να προσκυνήσουμε στην Τήνο.
Και μετά παππού τι έγινε, ρωτούσε επίμονα ο μικρός
με απερίγραπτη αγωνία
παρόλο που την ιστορία την είχε ακούσει δεκάδες φορές.
Μετά Γιάννη μου με πήραν με πολλούς άλλους στρατιώτες
στην Κερύνεια να πολεμήσουμε.
Και μετά παππού … και μετά τι έγινε;
Μετά άγγελέ μου έχασα από δίπλα μου
τον νονό του πατέρα σου, τον ξάδερφό μου
και όλους τους άλλους.
Ήμουνα μόνος μου πεσμένος μπρούμυτα
και τα τανκς των Τούρκων στα 10 μέτρα.
Και μετά παππού …
Μετά φίλησα την Παναγία, σηκώθηκα
και ξεκίνησα να τρέχω να σωθώ.
Πέρασαν χιλιάδες σφαίρες από δίπλα μου
αλλά καμιά δεν με σκότωσε.
Έτρεχα πολλές ώρες.
Βράδιασε και μπήκα σ’ ένα έρημο σπίτι.
Σκεφτόμουν τον πατέρα σου και τη γιαγιά σου.
Σκεφτόμουν τους φίλους μου που πέθαναν.
Σκεφτόμουν την Παναγία, την Τήνο …
μέχρι που ξημέρωσε.
Σε λίγες ώρες γύρισα πίσω.
Και γλύτωσες παππού;
Ναι παιδί μου εγώ σώθηκα.
Μόνο εγώ από όλο το τάγμα.
Ο μικρός Γιάννης αγκάλιασε τόσο σφιχτά το μεγάλο Γιάννη
και το φιλούσε λέγοντας..ευτυχώς παππού … ευτυχώς.

Το 1994 ήμουνα φοιτητής στην Ελλάδα.
Χτυπάει το τηλέφωνο και ακούω τον πατέρα μου να μου λέει.
Χάρη μου θα έρθουμε με τη Μάνα σου για ένα τάμα
που χρωστούμε στην Παναγία μας εδώ και 20 χρόνια.
Πριν καταλάβω καλά καλά τι γινότανε
βρεθήκαμε κι οι τρεις να ταξιδεύουμε
από τον Πειραιά στην Τήνο.
Τους είδα την ώρα που προσκυνούσαν…
Έκλαιγαν απαρηγόρητοι κι ευχαριστούσαν τη Θεοτόκο.
Όλος ο τόπος μου φαινότανε πως ευωδίαζε.
Σκέφτηκα πως το τάμα εκπληρώθηκε.
Κάτι όμως με βασάνιζε.
Ξαναπήγα στο μικρό θαυματουργό εικόνισμα
και έκανα μια συμφωνία μαζί του.
Και περιμένω από τότε…
Να μεγαλώσει ο γιός μου,
να του τηλεφωνήσω όταν θα είναι φοιτητής
και να του πω ότι θα πάμε μαζί
να εκπληρώσουμε ένα τάμα.
Στην παναγία της Τήνου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-07-2009