Σκέψεις χωρίς ρίμα-2

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Σκέψεις χωρίς ρίμα-2</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Σκέψεις χωρίς ρίμα-2</b><p>Δημιουργός: Simos_Vassilis<p><i> Παρασκευή σήμερα. Πάμε πάλι για μερικές σκόρπιες σκέψεις χωρίς ρίμα (για όσο πάρει......)   </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>(Ας αρχίσω με κάτι εύθυμο που μου ήρθε τη Ευρω-προεκλογική περίοδο) <br />
Ε, ναι λοιπόν, δεν αντέχω άλλο και ομολογώ αναλαμβάνοντας την όποια ευθύνη. Εγώ είναι αυτός που γέμισε την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη με παπαγαλάκια που σε κυνηγάνε και δεν σ’ αφήνουν ν’ αναπνεύσεις. Εγώ φταίω επίσης που πίσω από κάθε γωνία κρύβεται και ένας μη-δημοκράτης βάρβαρος έτοιμος να σε κατασπαράξει.<br />
Τι; Ποιος είμαι; Μα γιατί κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις; Είμαι ο επίσημος χρηματοδότης των spots και της κάθε προεκλογικής εκστρατείας των κομμάτων. Σε απλά Ελληνικά, είναι ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ.  <br />
Αν δεν το ξέρεις, οι Εθνοπατέρες μας έκαναν ένα δημοψήφισμα μεταξύ τους, και με 300 ψήφους υπέρ, καμία λευκή και καμία άκυρη, με επέλεξαν τιμητικά σαν τη Siemens τους ένα πράμα……<br />
Έτσι και εγώ, για να τους ανταποδώσω τη τιμή που μου έκαναν, γέμισα τον κόσμο με παπαγαλάκια, βαρβάρους και, θου Κύριε τω στόματί μου, με π-----ς μπλε.<br />
Όμως το μετάνιωσα γιατί ούτε και εγώ ο ίδιος, ο ποιητής αυτού του κακού χαμού, δεν αντέχω να βλέπω στη τηλεόραση για τόσες ώρες το έκτρωμα που δημιούργησα και να υφίσταμαι πλύση εγκεφάλου με τους γνωστούς πολύχρωμους κόκκους.<br />
Για αυτό λοιπόν προτείνω να τους ανταποδώσω το στρες που μου προκάλεσαν, με ένα αντίστοιχο δημοψήφισμα 11.000.000 ατόμων, με θέμα την επιστροφή της χρηματοδότησής ΜΟΥ. Βράσε αυτά που μου αρπάζουν καθημερινά και αναίτια. Μιλάω για τα χρήματα που έχουν πάει και συνεχίζουν να πηγαίνουν στα κόμματά τους Τιμής Ένεκεν όταν η γενική οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. <br />
Ομολογώ το λάθος μου και θέλω σαν συγνώμη, από τους συμπατριώτες μου που πίκρανα με τα spots μου, να πετάξω έστω και αργά τα παπαγαλάκια και τους βαρβάρους έξω από τη παράγκα…………….. <br />
-----------------------------------------------------<br />
<br />
Ο άνθρωπος είναι ένα βιβλίο που απαιτεί ελάχιστο από το χρόνο σου για να το -απλά- ανοίξεις και να διαβάσεις έστω και μερικές σελίδες ώστε να καταλάβεις με ποιον έχεις να κάνεις<br />
Δε βοηθά να κοιτάς μόνο το εξώφυλλο και να προσπαθείς να μαντέψεις το περιεχόμενό του… <br />
-----------------------------------------------------<br />
<br />
Είμαι κάποιος με νεκρό χτες<br />
Ανύπαρκτο σήμερα<br />
Αβέβαιο αύριο<br />
Αξίζει; <br />
-----------------------------------------------------<br />
<br />
Τι αφέλεια να ζητάς «αγάπη» επειδή μόνο και μόνο εσύ την προσφέρεις στον άλλο με τη καρδιά σου και χωρίς ανταλλάγματα…<br />
Αυτό μου φέρνει στο νου τον «Πολύτιμο στίχο» του Τάσου Λειβαδίτη:<br />
«Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον<br />
είμαστε κιόλας νεκροί»<br />
Αλήθεια, νοιώθουμε μέσα μας τι σημαίνει: Πεθαίνω για σένα;<br />
Μα δεν αρκεί μόνο αυτό…<br />
Και η χρονική στιγμή που «πρέπει» να πεθάνεις για τον άλλο έχει σημασία<br />
Αν πεθάνεις ετεροχρονισμένα, δεν έχει πια κανένα νόημα γιατί ο άλλος έχει ήδη πεθάνει μόνος και αβοήθητος στην απουσία σου<br />
Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν έχει απλά πεθάνει…<br />
Τον έχεις σκοτώσει<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2009</td><td valign=top></td></table><br />