Ο Θείος

Δημιουργός: ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεχνώ πια πόσες μέρες έχει να μ’ επισκεφτεί.
Δε λέω , έχει τόσα ανίψια να σκεφτεί.
Σε ποιο να πρωτοπάει;

Κι αυτά , όσα είναι τυχερά , τον καθυστερούν με τα καμώματά τους.
Και κάθισε Θείε , πες μου τα πιο καλά Θείε
και μη φύγεις , τάχα , να σε δω λίγο ακόμα
και σ’ ευχαριστώ Θείε για το δώρο σου.

Γι αυτά τα δώρα τον περιμένουν όλα.
Μόλις τα πάρουν ούτε που δίνουν σημασία σε τίποτα.
Ασχολούνται μ’ αυτά συνεχώς , ούτε που κοιμούνται.
Αρρωστημένη κατάσταση θα σκεφτείς.
Μέχρι Πυρετού , θα σου πω.
Τι κακομαθημένα ανίψια!
Ίσως έχεις δίκιο.

Μα εγώ ζηλεύω τα δώρα των άλλων.
Όχι δε θέλω να τους τα πάρω , αυτό όχι.
Θέλω τα δικά μου!
Πολιτισμένες ζήλιες δηλαδή
Όχι σαν του έρωτα , του μοναχοφαγά εγωίσταρου.

Έλα βρε Θείε και σε περιμένω.
Έχω κάνει και τις σχετικές ετοιμασίες.
Χαρτί , στυλό και μολύβια κάθε είδους , καθαρό γραφείο και τραπεζάκι.

Αχ!
Ο Θείος Πυρετός της έμπνευσης αργεί
και κανείς δεν ξέρει αν θα φτάσει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2009