Η γλώσσα της σιωπής μας Δημιουργός: Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Καμιά φορά αυτά που θέλει να πει η καρδιά, δεν μπορεί να τα πει το στόμα. Καμιά φορά μάλιστα αυτά που θέλει να πει η καρδιά δεν τα λένε ούτε τα μάτια. Σκύβουν κι αυτά γιατί φοβούνται να γίνουν ο καθρέφτης αύτης της κόκκινης τρελής που όλο κυριεύεται απ’το πάθος.
Έτσι λοιπόν θα με συγχωρέσεις που βυθίζομαι κι απόψε στη σιωπή. Δεν θέλω να ξεπετάξω λέξεις που δεν αντιπροσωπεύουν όσα νιώθει η καρδιά μου. Σε μια τέτοια περίπτωση θα σκότωνα τη νύχτα με την αφέλεια μου.
Κι είναι όμορφη αυτή η νύχτα. Και δεν είναι ούτε τα αστέρια, ούτε το άρωμα του υάκινθου. Δεν είναι η αύρα του καλοκαιριού ούτε το κύμα που χαιδεύει απαλά τα μαλλιά μας. Είναι η ανάσα σου που σμίγει με τη δική μου. Τα όνειρα μας που πλέκονται με κάθε μας σκέψη, με κάθε φιλί που διστάζουμε να ανταλλάξουμε.
Όχι δεν είναι η ατμόσφαιρα. Τα κεριά στην άμμο, ο ξεθωριασμένος ήχος της κιθάρας σου, το αυγουστιάτικο φεγγάρι, η ασημένια του αντανάκλαση, η θάλασσα που λαμπυρίζει. Δεν είναι τίποτε από όλα τα υπέροχα που βλέπουμε ή ακούμε. Είναι αυτά που νιώθουμε και δεν χρειάζεται να πούμε.
Το δάκρυ που σφήνωσε στην άκρη των ματιών μας. Το γλυκό φτερούγισμα που νιώθουμε κι οι δυο κάθε φορά που το υγρό σου βλέμμα συναντάει το δικό μου. Τα στεγνά μας χείλη που θέλουν να συναντηθούν κι όλο αμφιβάλλουν. Το σεντόνι αγάπης που θα μας σκέπαζει απόψε καθώς θα κοιμόμαστε σαν άγγελοι στην άμμο.
Είναι οι πληγές μας που θα σβήνουν σιγά σιγά καθώς θα αφηγούμαστε σκονισμένες ιστορίες του παρελθόντος. Καθώς θα ρίχνουμε στη θάλασσα ό,τι μας πόνεσε για να πεθάνει. Καθώς θα στοχεύουμε πλανήτες κι όνειρα με την ενωμένη σκανδάλη του μυαλού μας.
Είναι όμορφη η νύχτα. Η καρδιά σου μιλάει με την καρδιά μου, χωρίς να χρησιμοποιούν λέξεις. Μιλάνε μια γλώσσα που εμείς δεν κατανοούμε. Είναι μοιραία η συνάντηση τους κι είναι μοιραία η ένωσή τους. Η καρδιά σου κι η καρδιά μου. Μια καρδιά. Η καρδιά μας.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-08-2009 | |