Ο καλλιτέχνης

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν ρωτούσες ένα μικρό παιδί θα λεγε πως καλλιτέχνης δεν είναι παρα μόνο ένας άνθρωπος,ο οποίος όμως είναι καλός στις τέχνες.Πόσο απλοϊκός ακούγεται αυτός ο ορισμός,κι όμως περικλείει όλα αυτά που χαρακτηρίζουν τον καλλιτέχνη.Ας το ξναδιαβάσουμε,λοιπόν δεν είναι παρα μόνο ένας άνθρωπος...μάλιστα,θα μου πεις τι άλλο να είναι;..όμως για θυμίσου τι λέει ο Μένανδρος ο κωμοδοποιός,λέει:ναι χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος,αν ΕΙΝΑΙ άνθρωπος...Πράγματι άνθρωπος είναι,ο καλλιτέχνης...Συνεχίζουμε,...ο οποίος είναι καλός,...μάλιστα καλός και ποιος είναι καλός;..καλός είναι αυτός που έχει καλοσύνη,είναι ευχάριστος αλλά και ταυτόχρονα ωφέλιμος ενώ και οι επιδόσεις του είναι καλές..όλ αυτα μπορούν να δώσουν το χαρακτηρισμό του καλού...Που είχαμε μείνει,ναι...καλός στις τέχνες...
τέχνες είναι το αποτέλεσμα πνευματικής εργασίας οπότε ο καλιτέχνης είναι κάποιος που κάνει έργο χρησιμοποιώντας το πνεύμα του...μάλιστα.
Τελικά,μήπως αρκεί για να ορίσουμε τον καλλιτέχνη να πούμε πως ο καλλιτέχνης είναι άνθρωπος;Πόσο σπουδαίο είναι αυτό!Δυστυχώς στις μέρες μας έχουμε φθάσει στο σημείο οι πραγματικοί καλλιτέχνες ν αποποιούνται του χαρακτηρισμού,ενώ άνθρωποι ανάξιοι να κυκλοφορούν στολισμένοι με το κόσμημα καλλιτέχνης...Ίσως ο όρος έχει παρεξηγηθεί όμως που οφείλεται αυτό;Γίνεται να βαφτίζουμε οποιονδήποτε καλλιτέχνη;Ακόμα και στην περίπτωση που πρόκειται για το πλέον ταλαντούχο,μπορούμε να το κάνουμε αυτό όταν σπαταλάει το ταλέντο του σε υποδεέστερες καλλιτεχνίες;Αν κρίνω απ τα τεκτενόμενα μάλλον γίνεται,καθώς όχι μόνο βαφτίζουμε οποιονδήποτε καλλιτέχνη,αλλά ταυτοχρόνως ανάγουμε σε τέχνη τα αποποιήματα του.Ίσως βέβαια να έχω άδικο,άλλωστε δεν είμαι παρά ένα στραβό δέντρο του δάσους που ψάχνει κι άλλα στραβά...Ηρεμήστε,ένα στραβό δέντρο δε θα χαλάσει ποτέ την ομορφιά του δάσους σας,κι αν ποτέ τα καταφέρει,τι σας μέλλει;...αφού θα το κάψετε...έτσι δεν είναι;


[B]Ο καλλιτέχνης[/B]

Μια τσάντα στον ώμο
το βιολί και το δοξάρι
σφιχτά κρατά
το ηλιοκαμένο του πρόσωπο
προδίδει όσα έχει ζήσει
οι γκρίζοι κρόταφοι
αποτυπώνουν την εμπειρία
και τα σκούρα του μάτια
δυο καταγάλανοι ουρανοί
της ψυχής του καθρέφτες,
το κατασπρο πουκάμισο του
δυο τόνους πιο σκούρο
απ την ψυχή του
κι όλα όσα κρύβει στις τσέπες
ενός φθαρμένου παντελονιού,
τίποτα άλλο...
Οι νύχτες του καλοκαιριού
στο παγκάκι εκείνο
το μοναδικό του πάρκου
που δεν είναι κάτω απ τα δέντρα,
για να βλέπει τ αστέρια πριν κοιμηθεί
το χειμώνα,ένας Θεός ξέρει...
Τα πάντα στη ζωή του
τα κέρδισε με το ταλέντο του
κι είναι ευτυχισμένος γι αυτό
κι ας μην ξέρει κανείς τ ονομά του
του αρκεί που παραμένει αυτός που ήταν
που ποτέ δεν έγινε κάποιος άλλος...
Το μόνο κακό που κάνει ίσως είναι
πως με τις δοξαριές του
παρασύρει όλα τα πλήθη
προκαλόντας το ζήλο
των άλλων καλλιτεχνών του δρόμου
και το φθόνο
των περαστικών φθασμένων καλλιτεχνών
των οποίων τα σχόλια κομματιάζονται
από τις δοξαριές του...
Ένα ζεστό χειροκρότημα
μένει να αιωρείτε
νομίζεις στην αιωνιότητα
ενω οι πολυβραβευμένοι καλλιτέχνες
έχουν ήδη σβηστεί απ αυτή...
Σιγά σιγά πρέπει να ετοιμάζεται
κατευθύνεται στη βρύση του πάρκου
βγάζει το ξυράφι και τη χτένα
απ την τσέπη του πουκαμίσου
βλέπεις,σε λίγη ώρα έχει παράσταση,
στον πεζόδρομο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2009