Κοίτα με. .

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...γύρω γύρω στο παιχνίδι που όλοι κάθονται στη γη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοίτα με πώς μεγάλωσα μες στην κοιλιά του κήτους
Οξειδωμένα τέρμινα, έξω τα ψιλολόγια
Οι νύχτες παίζαν το θεριό με την υπομονή τους
Κι αυτό τη μέρα γέλαγε και πέρναγαν τα χρόνια


Στο δάχτυλο τ’ ανάθεμα κοίτα καλά που μπαίνει
Υπόσχεση πήρε βαριά και τώρα τη ζητάει
Που ήταν η μάνα πρόσφυγας κι η γλώσσα της πιο ξένη
Και στη μετάφραση η στοργή πάντα θα ξελγυστράει


Κοίτα με, χίλια ψίχουλα σκόρπισα τη φωνή μου
Με μια μπουκιά αμάσητη κατάπια όλες τις λέξεις
Μη με πλανέψεις και σε πω αγάπη απ’ την ορμή μου
Σκιές φορώ και θύμησες και θες να μου τις κλέψεις


Απ’ τη νυχιά σου επέζησα-κοίτα με, ζω ακόμα
Δε σου μιλώ, δε μου μιλάς μα ξέρουμε κι οι δύο
Μέσ’ απ’ τα μάτια μου έβγαλα του τάφου όλο το χώμα
Κι είναι δυο τρύπες πια κενές μ’ ανύπαρκτο φορτίο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2009