Τα Βυζαντινά μας χρόνια

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χάσανε τη μάχη
οι εικονομάχοι
στις εικόνες βγήκε στεναγμός κρυφός
Στ’ ουρανού τα τάσια
τα εικονοστάσια
λάμψαν σαν αστέρια, γέμισαν με φως.


Στο προσκέφαλό μας
τον δικέφαλό μας
είχες ζωγραφίσει με άγρια ομορφιά
Μα στην κατρακύλα
οι ορδές του Αττίλα
σβήσαν την αγάπη φέραν συννεφιά


Γνέφω στο κιτάπι:
«μη μιλάς γι αγάπη»
της καρδιάς μου μέτρα τη βαθιά πληγή.
Κουρνιαχτός ο λόγος
σαν Παλαιολόγος
μάρμαρο και πέτρα έγειρε στη γη

Πάνω στα υφαντά σου
έγειρα κοντά σου
κι είπες μου χαρίζεις έρωτα βραδιά
Μα έσβησαν οι λύχνοι
κι ένας δίχως ίχνη
της Κερκοπορτάς σου πήρε τα κλειδιά

Τα Βυζαντινά μας
κι αδαμάντινά μας
χρόνια της αγάπης σβήσανε με μιας.
Στ’ ουρανού τα βάθη
η αγάπη εχάθη
και σε αυλές γυρίζω μαύρης ερημιάς

31.12.07

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2009