21/22-9-2009 ξανάρχονται δεσμώτες…

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

την συγγνώμη σε όσους δεν δύναμαι λόγω χρόνου να αφήσω σχόλιο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

23.59΄46΄΄ 21/9/2009
Με ίσκιους Φθινοπωρινούς τάχα τι να σου γράψω
στης μνήμης μου τους Ουρανούς γυρίζω για ν’ ανάψω
τ' αστέρια μες το θυμιατό του Ήλιου να θυμιάσω
την ύπαρξη που σα μαστό ζητάω να θηλάσω

Και στον πλινθόκτιστο μικρό της ζήσης το ξωκκλήσι
κάθε αμάρτημα πικρό που μ’ έχει οδηγήσει
τώρα θ’ αφήσω προσευχή μ’ όλα τα χρόνια πίσω
την κάθε που’ χω ενοχή με ενοχή να σβύσω….

08.28΄59΄΄ 22/9/2009

Το όνειρο μου σύρανε πισθάγκωνα δεμένο
στου Φεγγαριού το κρήμνισμα στου Ουρανού τον Κιάδα
κι ως τον γκρεμνό το γείρανε εκείνο τρομαγμένο
στου χάους το αρχίνισμα νοστάλγησε λιακάδα….

Και οι δεσμώτες στάθηκαν λιγάκι μουδιασμένοι
τον Χρόν(ο) αφέντη κοίταξαν …. τι έπρεπε να κάνουν…..
καθώς τ’ αστέρια χάθηκαν ….. κι είπε Αυτός …. ας μένει….
Κι απρόσμενα τ’ απήλλαξαν χωρίς να το πικράνουν…..

Κι έμεινε πλέον μόνο του σ’ άγνωστο Γαλαξία
σε τροχιές π’ αγγίζουνε και οδηγούν στον Ήλιο
που στον Ουράνιο θόλο του με τάξης αταξία
οι ενοχές ορίζουνε κάθε αρχής ειδύλλιο…..

Κι αμέριμνο λικνίζεται μες τα γαλάζ(ια) αστέρια
και με το φως τους λούζεται και με Αγγέλων νότες
ηδονικά δροσίζεται σε Μαγισσών λημέρια
κι όσο εκείνο λούζεται ξανάρχονται δεσμώτες….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2009