Τα γυάλινα γοβάκια

Δημιουργός: Δήμητρα

‘Αντέχεις;’ Να δώσεις το σώμα σου αντιπαροχή για δυο φτερά;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα γυάλινα γοβάκια...


Έτσι ξεκίνησε λοιπόν το παραμύθι...
Θα μεταμορφωνόμουν λέει κάθε βράδυ σε μια άλλη
και εσύ θα ερχόσουν να με κλέβεις απ’την καθημερινότητα
και θα φεύγαμε μακρυά, σ’ άλλους πλανήτες.
Θα δίναμε όρκους αιώνιας αγάπης
και θα ξέραμε οτι είμαστε ο ένας το άλλο μισό του άλλου.
Ήδη είχα χτίσει και ένα σπιτάκι
σ’ έναν κρατήρα του φεγγαριού.
Απόκρυφο απ’τα μάτια των ανθρώπων
και ξεχωριστό απ΄τα δικά τους σπίτια.
Φτιαγμένο να στεγάζει ψυχές και όχι σώματα...
‘Αντέχεις;’ σε ρώτησα.
Να είσαι εξόριστος και καταραμένος για έναν έρωτα;
‘Αντέχεις;’
Να πέσεις χαμηλά για μιαν αγάπη;
‘Αντέχεις;’
Να δώσεις το σώμα σου αντιπαροχή για δυο φτερά;
Ακόμα περιμένω την απάντηση,
ενώ τα βράδυα χωρίς να μεταμορφωθώ
δεν περιμένω να ‘ρθεις να με κλέψεις απ’την καθημερινότητα.
Έτσι τελείωσε λοιπόν το παραμύθι...
Γιατί εσύ
δεν ήσουν πρίγκιπας
και εγώ
ήμουν αλλεργική στα γυάλινα γοβάκια...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2009