Μια λυπημένη ανατολή

Δημιουργός: ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Πως μας ξεγέλασε ο καιρός λες κι ήταν πρόστυχος τρελός μας πρόδωσε
και ένα θεόρατο γιατί σε λυπημένη ανατολή μας χρέωσε
Δεν την αντέχω την αυγή δεν το αντέχεις το πρωί όμως ξημέρωσε
και η δικη μας διαδρομή με μια απόφαση φτηνή στο τέρμα έφτασε

Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς να μη μας πνίγει ο καιρός χαθήκαμε
στη πρώτη μπόρα της στιγμής με το αντίο της σιωπής κρυφτήκαμε
Πως θα περάσει ο καιρός τώρα που θα ‘σαι στα εκτός τώρα που πόνεσα
κι όλο το είναι μια στιγμή μια λυπημένη ανατολή για δες που δάκρυσα

Κι όμως σ’ αγάπησα με όλο μου το είναι
γιατί με δίδαξες πως η αγάπη δίνει
Κι όμως μ’ αγάπησες με όλο σου το είναι
γιατί σου έμαθα πως η σιωπή σε πνίγει
Γιατί σου έμαθα πως η σιωπή σε πνίγει
γιατί με δίδαξες πως η αγάπη δίνει

Όλες οι λέξεις δεν αρκούν με μια συγνώμη τι να πουν, πως μπόρεσες
σε ποια ανάγκη να σταθούν με ποιο σημάδι να μας πουν, το ένιωσες
Πως αγκαλιάζεις το μετά όταν η μέρα δε γελά γιατί τελειώσαμε
γιατί με μίσος την καρδιά με του εγωισμού τα θα πες μου χρεώσαμε

Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς στο πως γελάει ο καιρός δε μάθαμε
στο πρώτο δάκρυ της αυγής στην καλημέρα της βροχής χωρίσαμε
Πως θα περάσει ο καιρός τώρα που θα ‘μαι στα εκτός τώρα που πόνεσες
κι όλο το είναι μια στιγμή μια λυπημένη ανατολή για δες που δάκρυσες[/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2009