Υπέρ - Βαίνοντας…

Δημιουργός: Νεφελοβάτης

Αφιερωμένο σε εκείνους, που την υπέρβαση, παλεύουν για να κάμουν..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλοι μας νιώθουμε με κάποιο τρόπο,

από λίγο ως πολύ,

πως αυτό που ζούμε,

είναι άλλο από αυτό που θέλουμε να ζήσουμε.


Πως αυτή η πραγματικότητα,

είναι λειψή, κι ας μην ξέρουμε το γιατί.


Που μπορεί τελικά να μην έχει τόση σημασία.



Ίσως η σωστή ερώτηση να είναι άλλη.



Το Πώς είναι λειψή..


Μα για να το βρούμε,

για να το βιώσουμε,

χρειάζεται κάτι να κάμουμε,

μια υπέρβαση του εαυτού μας ίσως..

Αυτή μπορεί να είναι πράγματι, όλων μας ο σκοπός.


Και όχι απλά του εαυτού μας ακριβώς, αν και το ξέρουμε.


Όσο την υπέρβαση αυτών που μας έμαθαν,

αυτών που μας έπεισαν πως τον «εαυτό» μας αποτελούν,

και πως την πραγματικότητα ποιούν..


Η υπέρβαση του βολέματος,

της ασφάλτου, των ταμπέλων- πεποιθήσεων

και του τσιμέντου εκείνου,

που έριξαν μέσα μας με σκοπό να πνίξουν..


Τον πραγματικό μας εαυτό..


Εκείνο το παιδί μέσα μας,

που γνωρίζει την Αλήθεια,

όσο κι αν θέλουν να του την κρύψουν,

και να το κάμουν να λησμονήσει..


Γιατί ξέρουν,

πως αυτή τους η πραγματικότητα,

εύθραυστη είναι,

και ρευστή,

όσο τσιμέντο κι αν ρίξουν παντού.

Μια και από κάτι πέρα και πάνω από αυτά φτιάχνεται.


Κι όταν φύγουμε από τα όρια,

που θέλουν να μας έχουν,

όταν σπάσουμε το τσιμέντο,

που θέλει στον πάτο να μας κρατά..


Τότε..


Α, τότε, μπορούμε να δούμε..

Αυτό που έχει από παλιά αποκρυφτεί..


«Εν Αρχή ειν’ ο Λόγος»,

Μα πριν το Λόγο, είναι,


Τ’ Όνειρο!


Μια κι Εκείνο είναι,

που στην Πραγματικότητα,

Πραγματικότητες Ποιεί!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2009