Το τέλος

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το τέλος</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το τέλος</b><p>Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, <i>ΠΑΝΤΕΛΗΣ</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>...νεκρός βρέθηκε νεαρός φοιτητής...γράφουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων...από κάτω μια φωτογραφία ενός χαμογελαστού εαυτού μου...ρίχνω μια βιαστική ματιά στα ψιλά γράμματα,...μια σύντομη περιγραφή του συμβάντος..."Τα ξημερωματα βρέθηκε"... "..." μάλιστα "..." ναι "..." αχά "..." με μια μεγάλη πληγή στην περιοχή της καρδιάς...ρε που την βρήκαν αυτή τη φωτογραφία...ωραίος είμαι... "οι αρχές μιλούν για δολοφονία"...μάλιστα...δεν διαβαζω άλλο...ανούσια,ανιαρά λόγια...τίποτα άλλο...<br />
μια ανάμνηση...η τελευταία μου ρχεται στο μυαλό...τα λόγια σου να με πυροβολούν στην καρδιά...τα τελευταία σου λόγια...αποφασιστικά αρπάζω αυτή την τελευταία ανάμνηση και τη ρίχνω στον κάδο...όχι βέβαια σ αυτόν της ανακύκλωσης.<br />
Θα σαι θυμάμαι όπως σε ήξερα πριν με πυροβολίσεις...έτσι θα σε θυμάμαι.<br />
Βρέθηκα απέναντι απ το παράθυρο σου,ένας τεράστιος μαυρισμένος τοίχος ορθωνόταν...σκέφτηκα να γράψω ένα ποιημα,να ναι το πρώτο πράγμα που θα δεις μόλις ξυπνήσεις...τα λεπτά αργοκυλούσαν βασανιστικά,κρύος ιδρώτας αργοκυλούσε στους κροτάφους μου,θυμίζοντας κινέζικο βασανιστήριο,έσταζε...<br />
απελπίστηκα,ώστε αυτό ήταν...τέλος.Δε θα ξανάγραφε για σένα...γιατί μόνο για σένα έγραφα...όπου κι αν αφιέρωνα αυτά που γραφα...όλα ήταν γραμμένα για σένα...όλα προέρχονταν από σένα και πήγαιναν σ εσένα...<br />
έφυγα σέρνοντας τα βήματα μου...δεν είπα τίποτα ούτε σκέφτηκα τίποτα...άλλωστε όλα είχαν τελειώσει μετά τον πυροβολισμό σου...<br />
σήκωσα το βλέμμα στον ουρανό...πάντα στρεφόμουν τον ουρανό...αυτό έκανα και τώρα...<br />
ένα τεράστιο μπαμπακένιο σύννεφο μου χαμογελούσε...κατάλευκο..κάτι μου θύμιζε...μα τι,όμως;...έσπασα για λίγο το κεφάλι μου...και μετά συνέχισα το σούρσιμο...<br />
άξαφνα φτερούγισα προς το σύννεφο,έκοψα ένα μεγάλο κομμάτι...ναι αυτό ήταν μου θύμισε το σφουγγάρι στο σχολείο,αυτό που καθαρίζαμε τον πίνακα...<br />
κατευθύνθηκα στο μαυρισμένο τοίχο,αυτόν απέναντι απ το παράθυρο σου...με πάθος άρχισα να τον καθαρίζω...έδιωξα όλη τη μαυρίλα...<br />
το τεμάχιο απ το σύννεφο είχε εξαφανιστεί...ύστερα έψαξα για το ωραιότερο χρώμα..τίποτα δε μου φάνηκε αντάξιο μ αυτό των ματιών σου...συμβιβάστηκα με τις αποχρώσεις του φωτός χρησιμοποιώντας για πινέλο το ουράνιο τόξο που άρπαξα από το κάποιο νησί της Καραϊβικής...ΚΑΛΗΜΕΡΑ Σ ΑΓΑΠΑΩ..έγραψα με κεφαλαία γράμματα...έμεινα να παρατηρώ το έργο μου,περιμένωντας να ξυπνήσεις...<br />
παράξενοι ήχοι τράβηξαν την προσοχή μου,κάποιοι ήταν στην ταράτσα του κτιρίου απέναντι απ το παράθυρο σου...ευτυχως που δε με είδαν...και ξαφνικά μια τεράστια διαφημιστική αφίσα ξεδιπλώνεται καλύπτοντας όλο τον τοίχο απέναντι απ το παράθυρο σου...μια πεταλούδα,μωβ,φτερούγισε εμπρός μου την κοίταξα με μίσος...αδύνατον...κι όμως την κοίταξα με μίσος...κι ύστερα άρχισα να την κυνηγώ ξεχνώντας το παράθυρο σου...<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2009</td><td valign=top></td></table><br />