Σκέψεις στην άκρη του γκρεμού

Δημιουργός: boofox, Voula

Αφιερωμένο σε μια παλιά συνάδελφο που κάποτε έζησε και μου αφηγήθεικε όσα γράφοντε σ' αυτό το ποίημα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκείνο το ξημέρωμα
που η γη χαμογελούσε,
έναν χαμένο έρωτα
κάποια καρδιά πενθούσε.

Ήταν εκείνη τη φορά
που σ’ είδα να ρεμβάζεις,
πια δύναμη σε έκανε
να θέλεις να πετάξεις;

Σαν τρελή ξεκίνησα
να σε ακολουθήσω
μα τη γη τα πόδια μου
δεν θέλησαν ν’ αφήσω.

Στέκομαι πάλι εκεί ψηλά
και σκέφτομαι να έρθω
μα όσο και να προσπαθώ
απ’ τον γκρεμό δεν πέφτω.

Σαν άνεμος τα χείλη μου
κολλήσαν στα δικά σου
και σαν βροχή σου έκλεψα
τα πιο γλυκά φιλιά σου.

Τα χείλη μου φωνάζουνε
και πάλι τ’ όνομα σου,
ως πότε όμως αγάπη μου
θα ζω με τη σκιά σου;

Και παίρνω την απόφαση
να σε ακολουθήσω
μα μια φονούλα μέσα μου
μου λέει «θέλω να ζήσω»!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2009