Η μάσκα Δημιουργός: mytilinia, georgia simini Μια δημιουργία γραμμένη για όσους απλά δεν είναι ο εαυτός τους.... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΣΚΑ
Σε κάλεσαν σε μια γιορτή....έβγαλες απ’ τη ντουλάπα σου το λευκό σου κουστούμι, φόρεσες και τη μάσκα σου...Σίγουρος πια....είσαι ένας άλλος....ποιος θα μπορούσε να σε αναγνωρίσει άλλωστε; Οι καλεσμένοι εκλεκτοί...η μουσική γεμάτη κέφι και χαρά...και συ μ’ ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη σου....Ναι, είσαι εδώ...στην αποψινή βράδια...με ένα στοιχείο όμως διαφορετικό...δεν είσαι εσύ...Άλλαξες όνομα, φόρεσες άλλα ρούχα, έβαλες κι αυτή τη μάσκα...τι καλά!!! Όλους τους ξεγελάς...στα μάτια τους βλέπεις την λάμψη και τον ενθουσιασμό της πρώτης γνωριμίας....Τι όμορφα που νιώθεις...σαν να γεννήθηκες ξανά...Σαν να άλλαξες ταυτότητα...Χαμογελάς και σφίγγεις το χέρι τους ξανά...γιατί το χεις ξανακάνει...μα τότε με άλλο όνομα, με δίχως μάσκα....Τι όμορφο τα κορίτσια να σε υποδέχονται γεμάτα αγάπη..."Τι καλά που ήρθες στο πάρτι μας....Η παρουσία σου έδωσε χρώμα στη αποψινή βράδια"....Χαμογελάς, νιώθεις ευτυχία...τους γνωρίζεις απ’ την αρχή....Κοιτάς εκείνον τον τύπο με το τσιγάρο....χα! Πόσο χαζός λες πως είναι...κι αυτός σου παρουσιάζεται απ’ την αρχή..και συ κάνεις σαν να χαίρεσαι γι αυτή την γνωριμία...Απέναντι η Σμαρώ....σου χαμογελάει και δείχνει χαρούμενη....πάντα σου άρεσε μα πάντα σε απέρριπτε....Ένιωθες μισός, χαμένος, τιποτένιος...μα τώρα το έκρυψες καλά πίσω από αυτή τη μάσκα....Τώρα όλους τους ξεγελάς πως είσαι σαν άγγελος....γεμάτος αγάπη και γαλήνη....τώρα εύκολα θα τους πασάρεις το παραμύθι σου...Όμως η μοίρα....γίνεται σκληρή...κάποιος στο τέλος της βραδιάς....ζητάει απ’ τον κάθε καλεσμένο, να δείξει την ταυτότητα του....να αποκαλύψει όλα του τα στοιχεία....Χλωμιάζεις.....ιδρώνεις....δεν το χες σκεφτεί....Πίστευες ότι μπορείς να κυκλοφορείς αιώνες και να παίζεις θέατρο στα μάτια τους...Θέλεις να το σκάσεις...μα η κοπέλα που ήταν στην υποδοχή σου έκλεισε το δρόμο....Που πάτε κύριε; Ήρθε η σειρά σας....να αποκαλύψετε τα στοιχεία σας...Όλα τα βλέμματα τα νιώθεις να κρέμονται απάνω σου....Αναγκαστικά, βγάζεις τη μάσκα...και τότε....μια απογοητευτική γκριμάτσα ζωγραφίζεται στο πρόσωπο όλων.....Ένας τύπος σε πλησιάζει και σε φτύνει....Δεν του άρεσε καθόλου που τον έπαιζες τόση ώρα...και ύστερα...ακολουθεί η κοπέλα με τα γυαλιά...θυμήθηκε την ατιμία σου και σε φτύσε και αυτή...κι ύστερα άλλος ένας και άλλος ένας...Ώσπου όλοι οι καλεσμένοι σου άδειασαν όλη τους την απογοήτευση....και σου ζήτησαν να φύγεις....Πήρες την μάσκα απ’ το πάτωμα...μάζεψες και τα σπασμένα κομμάτια της περηφάνιας σου...και το βαλες στα πόδια....Φτάνοντας στο σπίτι....κοιτάχθηκες στον καθρέφτη στην είσοδο....Σε είδες άσχημο, κατσούφη, δυστυχισμένο, μίζερο.....και έκλαψες....Για λίγο μπόρεσες να τους κοροϊδέψεις όλους...ακόμη και συ πίστεψες πως αξίζεις...πως κάτι έχεις μέσα σου....Μα είσαι ο ίδιος ακριβώς...αυτός που ήσουν λίγο πριν φορέσεις την μάσκα της υποκρισίας.....Έβαλες ένα ποτό να πιεις...ίδιο με δηλητήριο....Σήκωσες την κουβέρτα και κρύφτηκες από κάτω...όπως τότε που ήσουν παιδί....και φοβόσουν...και ένιωθες πως κανείς δεν σε αγαπά.....Τώρα ο ύπνος, είναι η μόνη σου ελπίδα...να κοιμηθείς...και ύστερα να ξυπνήσεις...σαν από ένα κακό όνειρο...και να νιώσεις πως είσαι όμορφος, χαρούμενος, πως όλοι σε αγαπάνε, πως όλοι σε εκτιμάνε...πως όλοι σε θέλουν για ένα μόνο λόγο...ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΑΠΛΑ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ!!!
ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ
Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2009 | |