Γιατί

Δημιουργός: sorrowman

Αφιερωμένο Στη Μοναξία Την Αιώνια Και Στην Μονάκριβα Αγαπημένη... Τη Θλίψη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί…
Το φεγγάρι πληγώνω…
Γιατί…
Τα κεριά να ματώνω…
Κι από κείνη τη θλίψη
να προσδοκώ την ατέλειωτη στιγμή…
Ξεχασμένος ο χρόνος στην επόμενη μέρα,
σαν ρυάκι να δροσίζει η σιωπή τη ψυχή…
Ένα ρόδο χρωματίζει τα χιόνια
μα τ’ αγκάθια του μαρτυρούν τη πληγή…

Τη θλίψη συναντάω
στις λέξεις της δικής μου σιωπής,
τα κομμάτια του πόνου μετράω
στης ψυχής μου το σπασμένο γυαλί…

Γιατί…
Το φως να τυφλώνει…
Γιατί…
Η στιγμή να τελειώνει…
Κι από κείνο το πάντα
να ακούω την άηχη κραυγή…
Πικραμένες πληγές που δεν βρήκανε χώμα
να ριζώσουν και γίνανε αστραπές…
Μια ματιά κυματίζει αιώνια
και το πέλαγο ντύθηκε ευχές…

Γιατί…
Στην ανάσα μου πνίγομαι…
Γιατί…
Στα φτερά μου τυλίγομαι…
Μια σκιά που θεριεύει
να καλύψει άλλη μια ενοχή…
Γερασμένες φωνές της αβύσσου
παρακαλάνε σκέψεις απόκοσμα νεκρές,
στις τελευταίες στιγμές του παραδείσου
νοσταλγώ τις χαμένες ψυχές…

Γιατί τη ζωή μου να βλέπω σαν μακάβριο όνειρο
απ’ το οποίο να μην γλιτώνω ποτέ…
Γιατί τη ζωή μου να βλέπω σαν εφιάλτη αιώνιο
απ’ τον οποίο να μην ξυπνάω ποτέ…
Γιατί μ’ ένα βλέμμα τη σελήνη να λιώνω
κι εκείνη σαν θλίψη να μ’ αγκαλιάζει ξανά…
Γιατί μ’ ένα βλέμμα απ’ αγάπη να λιώνω
και μονάχα η σελήνη να με σκοτώνει ξανά…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2009