Υπόγεια ρεύματα

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στην πόλη που κοιμάται
Υπόγεια ρεύματα περνούν
Τον φόβο που σε κυριεύει
Με μαεστρία ξεπερνούν

Ξεθάβουν άπιαστες εικόνες
Και κρύπτες βρίσκουν μυστικές
Αναζητώντας στους αιώνες
Της ειρωνείας τις πληγές

Απ’ του ουρανού τα βάθη πέφτει
Μαύρη βροχή τρομακτική
Κι ησυχία επιστρέφει
Και κλέβει χώρο απ’ τη σιωπή

Τα μάτια πάντα ματωμένα
Κοιτάζουν όμως δε ζητούν
Να ονειρευτούνε τα σημάδια
Που τόσα χρόνια καρτερούν

Το μίσος έγινε αγάπη
Η αλήθεια έγινε ψευτιά
Και μεσ’ τα χείλη μου η πίκρα
Μοιάζει να είναι πια γλυκιά

Η ομίχλη κρύβει την αλήθεια
Μα προστατεύει ή εξαπατά;
Τα λόγια έγιναν συνήθεια
Ακούγονται πολύ ψυχρά.

Ο κόσμος όλος μεθυσμένος
Μεσ’ της ζωής την ομορφιά
Τρομάζει όταν πλησιάζει
Στου μαύρου αγγέλου την τροχιά

Είθε τα όνειρα να αξίζουν
Είθε τα χρόνια που περνούν
Μ’ αρώματα να πλημμυρίζουν
Και οι ψυχές μας να ξεχνούν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2009