Παιχνίδι-2

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς η μέρα καίει τα απούλητα στολίδια της
η νύχτα μου αυτόφωτη απλώνεται παντού
μοιράζεται μαζί μου τα αμύθητα παιχνίδια της
σαν θάλασσα με κόκκινο το χρώμα μες το νου.

Ανάπηρη ζωή με τα σβησμένα τα φιτίλια της
την έφτυσα σε κάποια ώρα δείπνου μυστικού
με χρέωσε το λάδι στα σπασμένα τα καντήλια της
σαν είπα άλλο δεν χοροπηδώ σα μαιμού.

Και συναξάρι κάνουν οι διαβόλοι στα στασίδια της
μα γω καβάλα στην ανάσα του χελιδονιού
ανακατεύοντας μες τη ζωή μου τα φτιασίδια της
να ταξιδεύω αταξίδευτος γλυκά αλλού.

Κι'η νύχτα να με παρασέρνει πάντα στη μαγεία της
να διώχνει πέρα τη θολούρα μας του πρωινού
σα παίζω το παιδί και σα γελώ με τα αστεία της
εσύ και γω παιδιά τρανά ενός γυμνού θεού.

Κι'αν κάποια χρόνια η ζωή με βάζει στα θρανία της
για δήθεν μάθημα σωστού επαναπατρισμού
να λέει για τη ρώμη της και την πολλή ανδρεία της
την φτύνω και ανάβω την ουρά του φυτιλιού.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2009