Μια πόλη αντίκρυ

Δημιουργός: danseuse, Χαρά

Για κείνες τις πόλεις που μοιάζουν με τους ποιητές...Την καλημέρα μου....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]
Μια πόλη αντίκρυ

που όλα μέσα της ασθμαίνουν

ρέει εντός μου ή ξεμακραίνει

ανάλογα την εποχή

τα πεύκα της βουλιάζουν

στα πεζοδρόμια γίνονται βάλτοι

κι οι δρόμοι της βαρυγκωμούν

εξαντλημένοι αναβάτες

η ίδια είναι πόλη

που αναπηδά στα δάχτυλά μου

κάθε που ο χορός αρχίζει

με το άναμμα του φανοστάτη


Μια πόλη αντίκρυ

ξυπνάει μαζί μου στο ξημέρωμα

όταν στα ορθάνοιχτα παράθυρα

τα βλέφαρα πλαγιάζουν

ο αέρας συρρικνώνει την απόσταση

εμπρός μου στήνει νάρκες

κι ένα-ένα τα κύματα μου φέρνει

με όλα τους τα ναυάγια

σκαριά και σώματα αιωρούνται

μνήμες να μου προσάψουν στο μπαλκόνι

ταξίδια απ’ τις διάφανες κουρτίνες

στου απέναντι σύμπαντος

τ’ άσπρα αλουμινένια αστέρια


Μια πόλη αντίκρυ

ντύνεται ατόφια τα φτερά μου

πριν από μένα ξεμυτίζει στο σκοτάδι

με τις σκιές της τα παπούτσια τους

να σέρνουν σε αδρή πορεία

στις λάσπες μέσα το καράβι

τα κύματα μέσα στις λάσπες

η πλεύση των κλειστών ματιών

σαλπάρω γι’ άγνωστα ξενύχτια

με δυο κοχύλια αντί για μάτια

και στο λαιμό ένα φιλί

απ’ της αφής το περασμένο


Χαρά ©

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2009