Σχολιο

Δημιουργός: Ψυχή Βρυξελλώσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΤΖΙΜΗ ΚΑΡΤΕΡ

Το παιδί κουλουριάζεται μπρούμυτα.
Ψυχορραγεί στην ίδια στάση εδώ και ώρες:
Πλάτη παράλληλη με το έδαφος.
Πόδια διπλωμένα όπως τα άκρα του γρύλλου
πλαισιώνουν την πρησμένη κοιλιά.
Βυθίζει τους αγκώνες του στο χώμα
προσπαθώντας να σηκώσει το βλέμμα του στον ορίζοντα.
Όμως σα να ταν η βαρύτητα σφεντόνα
που λαστιχάρει μ' ένα απότομο -τανγκ!-
το ταλαντευόμενο κεφάλι πέφτει μπροστά.
Ο γύπας στέκει δυο βήματα πίσω
και με στοργή παρατηρεί το ανθρωπάκι
που αγωνιά για να στηρίξει το λαιμό στους ώμους του.
Σ' αυτόν τον ερημότοπο το φαγητό είναι λιγοστό
κι ωστόσο υπάρχει αβρότητα και σεβασμός
στον τρόπο που το όρνιο ελέγχει την πείνα του.
Είν' ένα είδος επιθανάτιας επίδειξης καλών τρόπων.
Ο γύπας γνωρίζει την αξία της υπομονής
που δε συλά το αναπόφευκτο δίχως λόγο.
Στα γραφεία τους τα επενδυμένα με ξύλο
οι διευθυντές των πρακτορείων ειδήσεων
οι ιδιοκτήτες των αιθουσών τέχνης
κουδουνίζουν προκαταβολικά τις τσέπες τους
όπως χτυπούν οι ανυπόμονοι καλεσμένοι τα πιρούνια στα πιάτα
κατά τη διάρκεια γαμήλιας δεξίωσης.
Και πακτωμένοι στην ψευδαίσθηση της ασφάλειας
παραμονεύουν το βλεφάρισμα του φακού
που θ' απονείμει στην τελειότητα της στιγμής
τη θέση που της αξίζει στην αιωνιότητα.
Για να επουλώσουνε κατόπιν την πληγή μοιράζοντας Πούλιτζερ.
Στο βάθος ένας ανταποκριτής φωτογράφος
γελάει τόσο που μουσκεύει τα πανταλόνια του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-12-2009