τα κιτρινα τα γαντια

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>τα κιτρινα τα γαντια</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>τα κιτρινα τα γαντια</b><p>Δημιουργός: Αστρογιογγι<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Εμφανιστηκε απο το πουθενα<br />
Φορουσε ενα καφετι σκουφο,πρασινες γαλοτσες και ρουχα της δουλειας<br />
χωρις μπουφαν μες το καταχειμωνο.Στα χερια του κρατουσε<br />
ενα μπουκαλακι νερο και μια ξυστρα για τα τζαμια...<br />
Σαν το φαναρι κοκκινιζε<br />
πεταγοταν απο την απανεμη μερια του φαρμακειου<br />
και σου χαμογελουσε ξεκινωντας με το ετσι θελω , <br />
να καθαριζει το  μπαρμπριζ του αυτοκινητου.<br />
Αν υπηρχαν παιδια στο αμαξι,κοιταζονταν στα ματια<br />
και ξεχνουσε να παρει τον οβολο που ετοιμαζες...<br />
αλλοτε διαλεγε τα ψιλα και σου επεστρεφε καμποσα...<br />
Ολοι τον ηξεραν...μα τωρα που γνωριζοταν και με τους αλλους οδηγους<br />
δουλευε με ακομα περισσοτερο ζηλο και δεν προλαβαινε να καθαρισει<br />
ουτε το μισο τζαμι σαν πρασινιζαν απο θυμο οι πισω οδηγοι<br />
Τελευταια ολοι τον αποδιωχναν και μολις τον εβλεπαν ν' αρχινα<br />
κορναριζαν οι πισινοι τον μπροστινο τους , να μην τον αφησουν και ξεχαστει<br />
και χασουν  το προσκαιρο το περασμα.<br />
Καθως τον κυκλωναν οι σκιες του χειμωνα,η θερμοκρασια επεφτε πολυ κατω απο το μηδεν<br />
μα αυτος εκει, με μειον 17 το μεσημερι , να προσπαθει να επιζησει με το γνωστο χαμογελο<br />
που ισως και να λιωνε παγους , με μια διαφορα...<br />
φορουσε στα χερια δυο κιτρινα γαντια.<br />
Παραμονη Χριστουγεννων το φερε το φαναρι να με σταματησει...<br />
Ασυναισθητα στραφηκα προς την μερια του φαρμακειου...<br />
Τον ειδα να ξεπροβαλει...μαλλον δυο κιτρινα μεγαλα γαντια ειδα<br />
να ερχονται τρεχοντας κατα πανω μου<br />
Δεν με ρωτησε,μα χαμογελασε...<br />
Οχι! του φωναξα με ολη την δυναμη της ψυχης μου σαν ειδα ν' ανοιγει το μπουκαλακι<br />
Δεν προλαβα το νερο...που σαν καταραχτης κυλησε στην λεια επιφανεια<br />
και παγωσε αμεσως-δεν το ανακατευε  με αλκοολ -ποντοι παγου <br />
σχηματιζονταν μπροστα μου σκεφτομενος που να σταματησω να τους ξυσω<br />
και πως να οδηγησω μεχρι εκει,σαν ακουσα τα κορναρισματα απο πισω,<br />
σε λιγο θ' αλλαζε το φως...<br />
Μα ταυτοχρονα με τις σκεψεις μου<br />
τα κιτρινα τα γαντια λιγο πριν γινει σκληρος παγος το νερο<br />
το τραβηξαν σε ολες τις κατευθυνσεις σχηματιζοντας υπεροχα λουλουδια<br />
με διαφανα κλαρακια και ανθη που δεν ξαναχα ματαδει...<br />
Ενα κυμα χαρας με πλημμυρισε αλλαζοντας την αποχρωση του σκοταδιου εξω<br />
ισως γιατι λαμποκοπουσε ο ιδιος καθως ζωγραφιζε την συνθεση του μπροστα στα ματια μου...<br />
Εσκυψε να δει απο το παραθυρο του οδηγου αν το απολαμβανω , οπως κι εκεινος<br />
ενω τα κορναρισματα ενταθηκαν , μα στα αυτια μου ηχουσαν καμπανες.<br />
Ενας - δυο οδηγοι ανοιξαν τις πορτες τους για να του ζητησουν τον λογο<br />
τοτε μονο αφησαν το τζαμι ,τοτε καταλαβα οτι δεν κρατουσε την ξυστρα του <br />
[B]Χρονια Πολλα! [/B]μου φωναξε και χαθηκε στην γωνια τρεχοντας...<br />
Δεν μπορουσα να κανω διαφορετικα , ημουν και πρωτος στην σειρα<br />
πατησα τελικα το υγρο καθαρισμου τζαμιων...<br />
Μα απο τοτε καρτερω ,σαν δεν βλεπω,[B]δυο κιτρινα γαντια [/B]τεραστια,σαν δυο αστερια<br />
να 'ρθουν να με ζωντανεψουν , να ξανανιωσω λιγο απο την ευτυχια της στιγμης...<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2009</td><td valign=top></td></table><br />