9 Crimes, pt.2 Δημιουργός: candy-candy, Χριστιάννα Μην πείς ποτέ -ποτέ- πως όλα ήτανε μία πλάνη, περιπλανήθηκα μαζί σου, και μου φτάνει.. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [font=book antiqua] Και σαν να μην έφτανε που είσαι ήδη μικροσκοπικός, τόσο που σε σπρώχνουν και σε πατάνε σε καθημερινή βάση χωρίς να ζητάνε ποτέ συγγνώμη και πάντα προσπερνώντας σε λες και δεν είσαι εκεί, λες και δεν υπήρξες ποτέ.
Δεν φτάνει λοιπόν που κάθε μέρα τσαλακώνουν και λερώνουν τα ρούχα σου, ναι, μπορεί να μην υπάρχει κανείς εκεί για να το προσέξει, αλλά λίγη σημασία έχει αυτό, εσύ πάντα ντρεπόσουν εύκολα. Κι άμα ντρέπεσαι σκύβεις το κεφάλι σου και γέρνεις μπροστά και στο λένε όλοι πως αυτό δεν είναι καλό, θα σου αφήσει κουσούρι.
Τι έλεγα; Α, ναι, πως είσαι μικροσκοπικός και δεν φτάνει μόνο ο όγκος σου, τώρα υπάρχει ακόμα ένα πρόβλημα. Φταίει που όταν βρίσκεσαι μπροστά σε κάποια παρουσία που θαυμάζεις, ή φοβάσαι, συρρικνώνεσαι.
Ναι, δεν είναι κακό να θες να περνάς απαρατήρητος, ούτε είναι κακό να πιστεύεις πως η καρδιά σου χτυπά τόσο πολύ δυνατά που θα την ακούσουν και όλοι εκείνοι που σε αγνοούσαν τόσο καιρό θα γυρίσουν και θα καρφώσουν το βλέμμα τους σ’ εσένα και τότε δεν θα υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις.
Απλά, να, δεν μπορείς να το ελέγξεις . Και κάθε φορά, γίνεσαι όλο και πιο μικρός και σε λίγο δεν θα φαίνεσαι ούτε στο καλύτερο μικροσκόπιο, και με τον καιρό τα μάτια μου, έχουν αρχίσει να θολώνουν. Ναι, με τον καιρό, όχι δεν είμαι τόσο μεγάλη πια, όχι δεν είναι δάκρυα αυτά, σύννεφα είναι, κρύψου στην τσέπη μου μέχρι να κοπάσει η μπόρα. Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2010 | |