η κόρη του κάστρου

Δημιουργός: Συνήθεις Ύποφτες

ό,τι δεν μπορώ να έχω ..το αγγίζω...καλημερούδια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δακρυσμένη περπατούσε
τη χλόη σαν πατούσε...
η κόρη του κάστρου

τα πάθη της μετρούσε
κι απορούσε...

καθώς εροβολούσε
στις στράτες και...
''ποιούσε''
σκόνταψε...

ένα χαμομηλάκι την κοιτούσε
και σπαρταρούσε...
αξιόκλεφτο δάκρυ έριξε
μα δεν το εμαδούσε

έξω από του ''Φερνάντος''
βρέθηκε
στης ρούγας το στρατί
ο ''Ζύθος'' στο απέναντι
γλυκά τη μελετούσε..
πελάτης ήρθε κι έφυγε
τα λόγια του μασούσε..

μέσα στο μπρούσκο έγειρε
στο ερυθρό μεθούσε
παπούτσι γόβα εφόραγε
κι εκεί που περπατούσε
''βρε άι σιχτίρ''εφώναξε
και το ''Καψής''θωρούσε
σ'ένα κρεβάτι μοναχό
μόνη οπλοφορούσε
αλτ! τις ει ;;ρωτούσε

τέσσερις ήταν συντροφιά
τέσσερις κοινωνούσε
πόθος ανέστη έλεγε
αληθώς !
κι αγκομαχούσε
είθε ετούτη η Άνοιξη
ποτέ μη σταματούσε...

ΑΥΤΑ!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2010