Μοναξιά

Δημιουργός: Torres9, Νικήτας Κριάλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μοναξιά...
Όλοι εμείς που αγαπάμε,
για ένα τίποτα πονάμε,
τελικά...
Και η αγάπη επιστρέφει,
η βρόχη της πάλι πέφτει,
σιγανά,
μα ένα τίποτα μένει ξανά.

Μοναξιά...
Δεν το λέω μόνο για 'μενα,
απευθύνομαι σε 'σενα,
γενικά...
Δίχως δάκρυα και πίκρες,
έρωτες και άδειες νύχτες,
η καρδιά,
σ'ένα τίποτα μένει ξανά.

Ανάβουν ξανά,τ'αστέρια ψηλά,
στον ουρανό της.
Η αγάπη αυτή,για πάντα θα ζει,
είμαι δικός της.
Όμως όταν δεν θέλουν και οι δυό,
γκρίζα σύννεφα στον ουρανό.

Μοναξιά...
Ένα φως κι ένα σκοτάδι,
τα 'χασα όλα σ'ένα βραδυ,
ξαφνικά...
Έχασε ότι αγαπούσε,
δεν μιλούσε κι ας πονούσε,
η καρδιά,
σ'ένα τίποτα μένει ξανά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2010