20/5/10

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι άνανδροι των τυχερών τους τόπους εξαγνίζουν
Και μυροφόρες οι σκιές στους δρόμους τριγυρίζουν
Ρυάκια έτρεξαν κρυφά τους δρόμους να σκεπάσουν
Και τις εικόνες που ’ζησαν φεύγοντας να ξεχάσουν

Στον ουρανό υπάρχει φως γύρω απ’ το σκοτάδι
Και οι νεκροί δακρύζουνε νύχτα πάντα στον Άδη
Μόνο με ψέματα γελούν δακρύζουν στην αλήθεια
Και πρόσωπα μη υπαρκτά ζητούν ξανά βοήθεια.

Την λύπη δίνω δανική για την ζωή που φεύγει
Μοιρολογώ τα χρόνια μου που ο άνεμος μου παίρνει
Φεύγουν για πάντα μακριά και εκεί κοντά τους παίρνουν
Τη λύπη και την μοναξιά μα τη χαρά δεν φέρνουν.

Πεθαίνω μέσα στη σιωπή φεύγω μέρα τη μέρα
Και του μυαλού μου η κραυγή σκορπάει στον αέρα
Στον ξεχασμένο κόσμο μου των παιδικών ονείρων
Να φύγω θέλω να κρυφτώ στα όνειρα των λίγων.

Και η ψυχή πλανιέται στον αέρα
Στων μυστικών τη μοναξιά σε δίκασε η μέρα
Τα μάτια σου ποτέ να μην ανοίξεις
Και η τύψεις θα σου δείχνουνε ποιόν δρόμο θα τραβήξεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2010