04/07/10

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και πάλι μόνη στη σιωπή
Τα όνειρα χαμένα
Ο δρόμος που χαράχτηκε
Με παίρνει από ‘σένα.

Οι ερινύες με θυμό
Ξεσπάνε στο κορμί μου
Και η ερημιά που ζύγωσε
Έσωσε την ψυχή μου.

Το πλάνο πάντοτε γνωστό
Τίποτα δεν αλλάζει
Τα περασμένα συναντώ
Κι αυτό δεν με τρομάζει.

Οικεία αν και μακρινά
Φαντάσματα κοιτάνε
Να μου κρατήσουν συντροφιά
Ξανά παρακαλάνε.

Μετράω λάθη και στιγμές
Χαρά αλλά και πόνο
Και περιμένω να σβηστούν
Όλα μέσα στο χρόνο.

Όσο κι αν λύγισα εγώ
Κι έσπασε η καρδιά μου
Η απόφαση σου σταθερή
Σκορπούσε τα όνειρά μου.

Η λογική επικρατεί
Εκεί που περισσεύει
Η αγάπη που γελιόμουνα
Σ’ εμάς πως έχει έρθει.

Τα πράγματα ξεκάθαρα
Δε δίνεις άλλη λύση
Αγάπη υπό περιορισμό
Πες μου ποιος έχει ζήσει;

Ένιωσα πως φριχτά πονώ
Πως άλλο δεν θα ζήσω
Μα σκέφτηκα πως μοναχά
Το ψέμα θα αφήσω.

Και έτσι τελειώνει και αυτή
Η ιστορία πάθους
Που έντονα μου άφησε
Την αίσθηση του ΛΑΘΟΥΣ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2010