Συνήθειο

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μισάνοιξε η ψυχή μου υπό το φως των άστρων
Ίδια με άνθος που ένιωσε να πλησιάζει η αυγή
Ίδια με χείλη κόκκινα πριν τα σφραγίσει το φιλί
Σπαρτάρισε εντός μου αυτός που κάποτε υπήρξα
Για κλάσμα μιας στιγμής τον έρωτα όπως τότε
Σιμά του απαράλλακτο θαρρώντας ότι είχε
Χωρώντας σ’ ένα σκίρτημα μήνες πολλούς και χρόνους
Όπως ολάκερη χωρά η ζωη στην τελευταία ανάσα
Όμοια με φως που ξέφυγε από τα δίχτυα της νυχτιάς
Σαν γέλιο παιδικό που σκοτεινά υπόγεια φωτίζει
Απλώθηκε στον πόντο κι άστραψε ο ορίζοντας
Φθόγγους ταιριάζοντας στην άμμο επάνω την υγρή
Βραχύβιους κι αιώνιους συνάμα, όπως τους πρέπει

Κι όπως το κύμα ήρθε κι έσβησε τις λέξεις
[I]Καθώς συνήθειο αιώνες τώρα το’ χει[/I]
Έλαμψε ξάφνου η σκληρή αλήθεια εντός μου
[I]Καθώς συνήθειο αιώνες τώρα το’ χει[/I]
Σκοτάδι απλώνοντας στα τρίσβαθα και σιωπή
Σαν αποκαμωμένη από ταξίδι μιας ζωής
Στα σπλάχνα μου έπεσε να κοιμηθεί η ψυχή μου
[I]Καθώς συνήθειο αιώνες τώρα το’ χει…[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-07-2010