Δάκτυλα πλεγμένα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λόγια αντρα προς γυναίκα


Εγώ περπατούσα να νικώ το χρόνο
στη μεγάλη λέξη βάδισα τυφλός
περπατώ στο κύμα και νικώ τον πόθο
στο τραγούδι μέσα ένιωσα σκυφτός.
Πόθοι ταιριασμένοι κι όμως προδομένοι
γέφυρα σηκώνεις να περάσω αλλιώς
τόποι νικημένοι, τόποι ξεχασμένοι
νικημένοι πόθοι αθάνατος θνητός.

Tα πλεγμένα δάκτυλα κράτησες για λίγο
θες να σου μιλήσω στης καρδιάς το φως
κι ύστερα ψυχή μου νόμισες θα φύγω
δένει και χωρίζει κάθε ποταμός.
Πάλι διαφεντεύεις πάλι ορμηνεύεις
κι ύστερα χορεύεις να σε ξαναβρώ
λίγο αν γελάσω τον ρυθμό αν πιάσω
τ’ όνειρο θα νιώσω, τ’ όνειρο θα δω.


Πέρα απ’ τις κοιλάδες άνοιξες το βήμα
στις κορφές μ’ ανέμους έστησες χορό
με θεάς ασήμι έφτιαξες ασπίδα
και νικάς της πόλης το κρυφό θεριό.
Έφερες ποτήρι πάλι να κεράσεις
πάλι να μ’ αλλάξεις για να ζήσω αλλιώς
μοίρα φανερώσου να ξαναπεράσεις
στη σειρά των άστρων με σειρά ευχών.

Στους μεγάλους δρόμους τι να νοσταλγήσω
και τι να κρατήσω να ναι αληθινό
κάποτε μας βγάζαν οι μεγάλοι οι δρόμοι
με μικρό δρομάκι σ’ ένα ποταμό.
Πες μου τι γυρεύεις δε θα μαρτυρήσω
σ’ όνειρα και μνήμες έψαξα το πώς
ζήτησες χατίρι θες να σου μιλήσω
η αγάπη πήρε της καρδιάς το βιος

στης καρδιάς το μέρος έρωτας αλήτης
άσε να μιλήσει σα μικρός θεός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2010