Ο σπόρος

Δημιουργός: μηχανοδηγος

.....μασώντας .... φύλλα δάφνης...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαύροι οι δράκοι….
που ξερνάνε τις φωτιές…
σ΄ ιππότες σιδηρόφραχτους….
υποταγμένοι…..
Βράδιασε ο ουρανός…..
Μαύροι καπνοί….
Λαίμαργες φλόγες καίνε….
ότι απομένει….
Λίβας καυτός ….
μαραίνει τα σπαρτά….
Κουμάντο ο άνεμος …
στις φλόγες κάνει….
Κοπάδια…ανθρώπινα
… λεηλατούν….
Ότι κι αν παίρνουνε …
ποτέ δεν φτάνει…
Κύματα τέρατα …
ξεβράζουνε θαλάσσια κήτη…
Η θάλασσα…μαύρο νερό….
Μαύροι κι οι ποταμοί….
Χείμαρροι αναζητούν…
καινούργια κύτη…
Σε σπόρο απίστευτα μικρό…
κλείσθηκε η Ζωή….
Μικροί θεοί απ΄ τον ….
διάβολο σταλμένοι….
Του ταραγμένου μας μυαλού η λογική…
παράλογη…
Μάγοι , προφήτες και σοφοί….απειλούν.
Κρυμμένη …
σ΄ ένα σπόρο η Ζωή….
Αιώνια … κι άλογη…
Μυρίζει η γη … σάρκα καμένη…
Παγιδευμένες οι ψυχές…
μες τους καπνούς…
Η οδός του Παραδείσου …. ανασκαμμένη.
Ελπίδα μόνη…ο σπόρος τούτος.
Λίπασμα τα κορμιά μας…
Μοιραία τρέφουμε τον σπόρο….
Κουρασμένοι...
Σκουριές από κανόνια …
κι αεροπλάνα….
Σκληρό καβούκι απέκτησε ….
η χαρά…
Αλίμονο η Ζωή ….
έχει άλλα πλάνα…
Με ... η χωρίς….
ανθρώπινη γενιά….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2010